БЛОГ
5 април 2021
Еколошката состојба ја сочинуваат нејзините активисти
БЛОГ
5 април 2021
Еколошката состојба ја сочинуваат нејзините активисти
Извор: DepositPhoto
Студентка на новинарство и медиумски права
„Ајде да одиме на свеж воздух“, често го кажуваме ова и потоа излегуваме и дишеме се, освен свеж воздух.
Црна Гора е еколошка држава, барем на хартија, и високите функционери сакаат тоа да го потенцираат. Сепак, реалноста е поинаква. Црна Гора е земја во која граѓаните се борат за своите реки, шуми, езера и море.
Ќе биде голем предизвик за некој од поразвиените области да разбере дека во една мала земја ги „браниме“ сите нејзини природни и животни ресурси. Можеби ќе биде смешно за нив, но може да им биде и тажно.
„Стоп за дупчење на Јадранот“, „Ниту капка во цевката“, „Држи го исправено“ се само некои од паролите што беа облежани во изминатите години. Граѓаните се обидоа да ги спречат багерите од уништувањето на реките, сечење на дрвата, како и бушњењето за уништување на морското дно.
Оној кој ги брани природата и животната средина во светот, тоа е херој. Оној што ги брани во Црна Гора, губи време. Низ целиот свет добивате многу следбеници на социјалните мрежи и номинација за Нобелова награда. Во Црна Гора добивате кривична пријава.
Ќе го оставиме отворено прашањето дали Црна Гора е навистина еколошка земја, но факт е дека има многу кои се обидуваат да го направат истот. Луѓето кои гушкаат дрвја, повикуваат на јавни дијалози, работат на подигање на свеста на терен, во природа, го чуваат она што природата им го дала.
Постојат многу природни ресурси помеѓу црногорските планини и морето. Сепак, како резултат на небрежност еден мрачен облак сè повеќе се превртува над нив. Морето ќе стане темно во потрага по нафта. Инвеститорите и властите се неуморни во потрагата по профит, а активистите се упорни во борбата да ги задржат најубавите и највредните делови од нивната земја.
Кога велам еколошка Црна Гора, не размислувам за паркови и добри чекори од страна на сителите на одлуки, туку мислам на луѓе кои фрлаат ѓубре во корпа за отпадоци, кои спијат на планина кога температурата е под нулата со цел да се заштити од оние кои што таа треба да ги штити. Тука се и сите граѓани кои разбираат дека една зграда повеќе не вреди ако ќе имаме сто дрвја помалку. Нашата земја има многу такви луѓе.
Но, ако беше лесно да се биде еко-активист, секој ќе беше еко-активист.
Има многу од оние кои не разбираат. Има многу што оставаат бројни вреќи ѓубре на улица, на кои не им е грижа дали ќе има една река помалку, две езера или стотина дрвја помалку во нашата земја. Затоа битката за активизам во животната средина е една од најтешките во Црна Гора – затоа што се бориме меѓусебно.
Еко-активизмот е конкретен во нашата земја и еко-борбите се најчесто поврзани со одредени случаи. Борбата против изградба на воен полигон во Сињајевина, протестите против изградбата на мини хидроцентрала, кампањите против ловокрадство во езерото Скадар, итн.
Она што ни недостасува е приклучување кон глобалните цели и идеи. Рециклирањето и употребата на секундарни суровини се апстрактни концепти во Црна Гора. Некои области едвај имаат контејнер, а камоли центар за рециклирање. Користењето на сончевата енергија за нас се чини дека е превисока филозофија. Горивото станува поскапо, но ајде да се соочиме фактот, автомобилот мора некако да сзе движи.
Поради ова еко-борбата е постојана. Она што го прави уште потешко се затворените врати на надлежните институции, неотворените пошти, непрочитаните писма и неодговорените повици за компромис и дијалог.
Културата на 21 век не научи дека ништо не вреди да се прави ако не се исплати. Оваа „исплата“ честопати е во форма на пари, така што никој не ја гледа околината како значајно средство, туку како можност за инвестирање и парче неискористено земјиште. Еко-активисти се оние кои гледаат со различни очи и се чувствуваат со различни сетила.
Еколошката борба е тешка. Непредвидлива и исцрпувчка. Затоа активистите за заштита на животната средина заслужуваат посебна почит. Црна Гора има многу свои „Грета Тунберг“, но нема кој да ги поддржува. Нашите еко-активисти работат и ја штитат животната средина самостојно, преку ден, ноќ, снег и сонце. Доколку излезат од својата борба како победници, тогаш ние сме горди на нив, а ако пропаднат во неа, тие се некои „хипици“ кои немале попаметна работа.
Црна Гора нема да биде навистина еколошка се додека нивниот глас не биде јасно слушнат и почитуван. Кој знае, можеби тоа ќе се случи во блиска иднина? Дотогаш, останува да ги сонуваме заедно зелените соништа за вистинските вредности.
Споделете